tradities
Blijf op de hoogte en volg jos en mieke
20 Maart 2013 | Gambia, Brusubi
Tradities
Het is in Gambia een doorlopende aaneenschakeling van tradities….men noemt dat de cultuur!
Als je hier zoals wij vaak komt behoor je bij veel mensen tot de familie. Wij noemen dat goede vrienden, hier ben je familie en daar ga je voor…..Dat ervaren we vaak, de vanzelfsprekendheid wat familieleden voor ons doen hier is hartverwarmend, met dat beetje wat er is, ze delen het met ons.
Er is tijd voor elkaar, niemand passeert ons huis zomaar, iedereen komt even binnen de compound, je krijgt een hand en men vraagt hoe het met je is. De madinkagroet die daarbij hoort kent Jos feilloos, dit wordt enorm gewaardeerd. Van jong tot oud komt hier over de vloer. We hebben s’avands na zessen 5 kinderen op de stoep zitten van buurvrouw Adu, heerlijk moment, met hen knutsel ik, speel ik spelletjes, maar ook zonder dat ik vraag geven ze de bomen water, harken ze de bladeren op etc. Kinderen helpen hier van jongs af aan mee met alles. Het is echt niets bijzonders als je een meisje uien ziet stampen voor haar mum.
Als je hier ouder bent dan een ander, dan kun je zeggen, doe dit of dat voor me, elk kind of jongere dan jij gaat voor je. Zonder probleem. Ik hoorde wel dat sommige kinderen geen sigaretten meer willen halen voor ouderen, ze vinden dat niet goed…dit wordt gerespecteerd. Een andere opmerking is dat men moe is, dat is ook een goede reden om te weigeren. Hele kleine kinderen mogen alles, grenzen aangeven dat doet men niet, men lacht het weg…..erg ingewikkeld voor ons! We hadden hier het afgelopen weekend 5 kinderen op bezoek, 3 uit Bunjaidu, de northbank, Ablay de zoon Kissema en Ebrima, de zoon van Gikey, neefje van Llamin. Hij is nu bijna een jaar in Gambia om zijn familie te leren kennen, woont bij oma, maar wordt door zijn ooms mee opgevoed. Llamin als oudste neemt zijn verantwoordelijkheid en doet zijn best, dat betekend als Ebrima maar 1 seconde huilt dat hij zijn zin krijgt. Kinderen worden hier vaker naar familie gebracht voor een langere tijd. Het hoort allemaal bij de cultuur: “it is normal”.
Inmiddels hebben wij ook heel wat tradities hier in het blauwe huis, de taken zijn goed verdeeld en we wonen heel fijn samen. Solomon de jongste moet na het eten vegen en de tafels af doen, is hij er niet dan doet dat de 2e jongste…Ik laat dat gebeuren, voorheen vond ik dat moeilijk, maar nu niet meer. Solomon vindt het heel normaal, hij stuurt straks thuis zijn jongere broertjes er weer op uit.
Als we samen eten krijg de oudste (ikke) vis of vlees op mijn gedeelte gelegd, we eten van een groot plate, ieder eet op zijn eigen hoekje.
Als je genoeg hebt leg je je lepel weg en verdwijn je van tafel, je blijft niet zitten , dat is ongepast, om te kijken hoeveel een ander eet.
Langzaam zie je de 2 culturen mixen hier op de compound, we kletsen wat af, dus men blijft nu vaak natafelen. We zijn inmiddels zo vertrouwd aan elkaar dat we over van alles praten een beetje on-gambiaans.
Nog 5 dagen te gaan, wat zullen we weer moeten wennen, aan ons drukke leven. In Gambia kun je altijd zeker zijn dat je s’morgens de deur opent en de zon schijnt, je vervolgens de hele dag alles open hebt staan. Binnen een uur de was droog is, je kunt alles buiten laten staan, het regent echt niet.
Je hebt hier geen agenda, geen tijdafspraken, morgen is er weer een dag. En geloof het of niet, het komt ook altijd goed……heerlijk
Maar we zijn ook blij om iedereen weer te zien…..
In de laatste dagen komt iedereen ons een goede reis wensen, net belde Alasana, groeten aan Els en Remco, dus bij deze!
Nenneh, de batikvrouw was hier bracht hans zijn tafelkleed schitterend, ze komt nog met lakens, wat was ze blij met de 50 die we brachten via Ad…..
We hebben hier nu ook een uitdraai liggen van een mail, in Leende hebben ze hard gewerkt, er komen 17 pallets deze kant op. Llamin gaat het coördineren, wij leggen hem alles uit. Kees (soral) van de kippenfarm gaat helpen als het zover is.
Bea gefeliciteerd, jij bent vandaag jarig, ik sprak je al, was fijn.
Ja we weten dat het vriest, ongelooflijk, stom van ons om niet wat langer te boeken, maar wie had dat verwacht?
Familie van Hattem, tante Corrie, heel veel sterkt vrijdag, we zijn er in gedachte bij!
Anja ik ga je persoonlijk mailen, maar ik ben blij dat je ons weer volgt.
Annelies, jouw Fatou was hier, de rest blijft een verrassing.
Anna we gaan het druk krijgen…..als je dat nog steeds wil?
Tess ,je bent zo welkom volgend jaar, Llamin wilde dat ik een spijkerbroek voor je kocht hier, hier zijn ze goedkoper, hij vindt het niks dat jij ze duur moet kopen in Nederland, haahaha, heb ik niet gedaan hoor!!!!!wel lief zo’n gedachte toch?
Lieve allemaal, tot gauw, sumbu (kus)van Jos en Mieke
Het is in Gambia een doorlopende aaneenschakeling van tradities….men noemt dat de cultuur!
Als je hier zoals wij vaak komt behoor je bij veel mensen tot de familie. Wij noemen dat goede vrienden, hier ben je familie en daar ga je voor…..Dat ervaren we vaak, de vanzelfsprekendheid wat familieleden voor ons doen hier is hartverwarmend, met dat beetje wat er is, ze delen het met ons.
Er is tijd voor elkaar, niemand passeert ons huis zomaar, iedereen komt even binnen de compound, je krijgt een hand en men vraagt hoe het met je is. De madinkagroet die daarbij hoort kent Jos feilloos, dit wordt enorm gewaardeerd. Van jong tot oud komt hier over de vloer. We hebben s’avands na zessen 5 kinderen op de stoep zitten van buurvrouw Adu, heerlijk moment, met hen knutsel ik, speel ik spelletjes, maar ook zonder dat ik vraag geven ze de bomen water, harken ze de bladeren op etc. Kinderen helpen hier van jongs af aan mee met alles. Het is echt niets bijzonders als je een meisje uien ziet stampen voor haar mum.
Als je hier ouder bent dan een ander, dan kun je zeggen, doe dit of dat voor me, elk kind of jongere dan jij gaat voor je. Zonder probleem. Ik hoorde wel dat sommige kinderen geen sigaretten meer willen halen voor ouderen, ze vinden dat niet goed…dit wordt gerespecteerd. Een andere opmerking is dat men moe is, dat is ook een goede reden om te weigeren. Hele kleine kinderen mogen alles, grenzen aangeven dat doet men niet, men lacht het weg…..erg ingewikkeld voor ons! We hadden hier het afgelopen weekend 5 kinderen op bezoek, 3 uit Bunjaidu, de northbank, Ablay de zoon Kissema en Ebrima, de zoon van Gikey, neefje van Llamin. Hij is nu bijna een jaar in Gambia om zijn familie te leren kennen, woont bij oma, maar wordt door zijn ooms mee opgevoed. Llamin als oudste neemt zijn verantwoordelijkheid en doet zijn best, dat betekend als Ebrima maar 1 seconde huilt dat hij zijn zin krijgt. Kinderen worden hier vaker naar familie gebracht voor een langere tijd. Het hoort allemaal bij de cultuur: “it is normal”.
Inmiddels hebben wij ook heel wat tradities hier in het blauwe huis, de taken zijn goed verdeeld en we wonen heel fijn samen. Solomon de jongste moet na het eten vegen en de tafels af doen, is hij er niet dan doet dat de 2e jongste…Ik laat dat gebeuren, voorheen vond ik dat moeilijk, maar nu niet meer. Solomon vindt het heel normaal, hij stuurt straks thuis zijn jongere broertjes er weer op uit.
Als we samen eten krijg de oudste (ikke) vis of vlees op mijn gedeelte gelegd, we eten van een groot plate, ieder eet op zijn eigen hoekje.
Als je genoeg hebt leg je je lepel weg en verdwijn je van tafel, je blijft niet zitten , dat is ongepast, om te kijken hoeveel een ander eet.
Langzaam zie je de 2 culturen mixen hier op de compound, we kletsen wat af, dus men blijft nu vaak natafelen. We zijn inmiddels zo vertrouwd aan elkaar dat we over van alles praten een beetje on-gambiaans.
Nog 5 dagen te gaan, wat zullen we weer moeten wennen, aan ons drukke leven. In Gambia kun je altijd zeker zijn dat je s’morgens de deur opent en de zon schijnt, je vervolgens de hele dag alles open hebt staan. Binnen een uur de was droog is, je kunt alles buiten laten staan, het regent echt niet.
Je hebt hier geen agenda, geen tijdafspraken, morgen is er weer een dag. En geloof het of niet, het komt ook altijd goed……heerlijk
Maar we zijn ook blij om iedereen weer te zien…..
In de laatste dagen komt iedereen ons een goede reis wensen, net belde Alasana, groeten aan Els en Remco, dus bij deze!
Nenneh, de batikvrouw was hier bracht hans zijn tafelkleed schitterend, ze komt nog met lakens, wat was ze blij met de 50 die we brachten via Ad…..
We hebben hier nu ook een uitdraai liggen van een mail, in Leende hebben ze hard gewerkt, er komen 17 pallets deze kant op. Llamin gaat het coördineren, wij leggen hem alles uit. Kees (soral) van de kippenfarm gaat helpen als het zover is.
Bea gefeliciteerd, jij bent vandaag jarig, ik sprak je al, was fijn.
Ja we weten dat het vriest, ongelooflijk, stom van ons om niet wat langer te boeken, maar wie had dat verwacht?
Familie van Hattem, tante Corrie, heel veel sterkt vrijdag, we zijn er in gedachte bij!
Anja ik ga je persoonlijk mailen, maar ik ben blij dat je ons weer volgt.
Annelies, jouw Fatou was hier, de rest blijft een verrassing.
Anna we gaan het druk krijgen…..als je dat nog steeds wil?
Tess ,je bent zo welkom volgend jaar, Llamin wilde dat ik een spijkerbroek voor je kocht hier, hier zijn ze goedkoper, hij vindt het niks dat jij ze duur moet kopen in Nederland, haahaha, heb ik niet gedaan hoor!!!!!wel lief zo’n gedachte toch?
Lieve allemaal, tot gauw, sumbu (kus)van Jos en Mieke
-
20 Maart 2013 - 23:26
Sebas:
Fijn fijn om te lezen weer! Geniet en breng veel warmte mee terug! En daar heb ik alle vertrouwen in! Veel groetjes!! -
21 Maart 2013 - 07:29
Jozef:
Prachtig! Als jullie terug zijn kun je wel een boek schrijven over deze unieke ervaring.
Het afscheid zal niet makkelijk zijn denk ik. Veel plezier nog die allerlaatste dagen en goede reis terug naar dit koude kikkerland. -
21 Maart 2013 - 14:23
Jan En Joke:
Mieke en Jos,wij hebben jullie verhalen iedere keer gelezen,maa wij willen ze graag nog een keertje van jullie horen,tot gauw!!
Een hele goede terug reis gewenst.
Groeten Jan en Joke -
21 Maart 2013 - 15:28
Annie Pennings:
Een goede terugreis en tot over 'n paar weken.
-
22 Maart 2013 - 21:15
Det En Leo:
hallo daar,wij hebben een moeilijke maar ook eenmooie dag gehad. De uitvaart was mooi en heel persoonlijk. Heel fijn om met zo veel mensen te zijn die van hem genoten hebben in zijn leven. we zullen jullie snel zien hopelijk. Gr Det en leo -
23 Maart 2013 - 16:56
Annelies:
Hoi Jos en Mieke,
Ik ben benieuwd naar de verrassing. Ik ben blij je binnekort hier weer terug te zien.
Groetjes Annelies -
23 Maart 2013 - 21:38
Anja Bogaars:
Hallo, De laatste dagen beginnen weg te tikken, maar zorg wel voor dikke kleding, want hier is het tegenovergestelde van daar. Het is hier vreselijk koud, en dat zou nog wel enkele dagen aanhouden. De lente is begonnen, maar het lijkt hier wel herfst/winter. Jullie zullen het nu wel druk hebben met van iedereen afscheid te nemen. En dat is moeilijk, maar je ziet andere mensen, zoals je familie en vrienden weer terug. En je weet dat je volgend jaar weer terug gaat. Tenminste dat schat ik zo. Maar wij zullen blij zijn om jullie weer te zien. Je weet immers dat wij jullie vreselijk missen. Je kan hier eigenlijk gewoon niet gemist worden, maar dat wist je natuurlijk wel.
Nou , ik wens je nog veel plezier de laatste dagen daar. En tot zienio.
Anja Bogaars -
24 Maart 2014 - 11:26
Isabel & Wagar:
Hallo,
Het was fijn om in Gambia te zijn we hebben veel gezien en meegemaakt.
We hebben een hele leuke jongen ontmoet genaamd tjias.
Wij hopen snel weer terug te komen in Gambia het is de beste land van de hele wereld wij houden heel veel van gambia.
Groetjes,
Wagar en isabel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
