geld
Door: mieke en jos
Blijf op de hoogte en volg jos en mieke
03 Februari 2010 | Gambia, Bakau
Wat gebeurd er veel hier, zeker omdat we met het huis bezig zijn….In de 1e plaats is er dan geld nodig, dat wisten we, maar je wilt het niet weten wat voor tijd en energie dat kost. Helaas is dat mijn job omdat steeds te regelen. Gisteren was het weer zover!!!!
Ik ga hier geen bedragen noemen, maar we hadden het een en ander nodig…..Werkelijk ik waande me in een film, helaas had ik geen fototoestel bij om het vast te leggen.
De bank had niet genoeg euro’s of we niet even naar Banjul wilde rijden, daar was er wel genoeg. Nee, dacht ik dat klopt niet, wij zijn toch klant, dat moet anders kunnen. Ik stelde dus voor om het voor ons te regelen en dat wij dan terug kwamen om het op te halen.
Na veel vijven en zessen en telefoontjes, was men akkoord. Rond 3 uur kwam het verlossende telefoontje, we konden net voor 4 uur terecht.
Vervolgens moesten we de hele hap gaan wisselen……we doen dat niet op de bank, je krijgt daar een te lage koers. We gaan daarvoor naar Westfield. Stel je voor een hokje met de afmeting 4 bij 4 meter, een mannetje achter de tralies, een televisie aan de muur, wachtende mensen met allemaal een mobiel en een handje wisselgeld. Wij met een pak euro’s mochten plotseling achter de tralies….Ik kreeg een stoel aangeboden. Overal daar achter die tralies ligt geld, een wanorde, niet te geloven, op de grond, op een stoel etc. Het mannetje achter de tralies wisselt doorlopend, zijn telefoon gaat iedere minuut, en ondertussen telt hij de pakketjes met een vingervlugheid zoals men dat hier alleen kan.
Voor ons moest elders even wat bijgehaald worden, dus ons pakketje euro’s werd ook ergens tussen de hoop gelegd met als gewicht een mobiel erop. Helaas, de wind kwam in het kantoor en was zo krachtig dat al het geld overal heen vloog….. Zie je het voor je, ik op de grond met llamin, tussen de benen van het mannetje op een vierkante meter, geld aan het rapen. Ha,hahaha. Zoals je misschien ook begrijpt, er is hier geen enkele vorm van privacy, tralies zijn niet echt dicht!!
Na een paar minuten komt er een ander mannetje met een plastic tas vol geld, we moesten dit tellen. Oh wat heb ik hier een hekel aan, ik beheers de vingervlugheid niet, dus briefje na briefje moet ik tellen en dan ook onthouden hoever ik ben.
Het was niet genoeg, dus weer een telefoontje, weer een mannetje met een plastic zak, weer tellen, dit herhaalde zich nog 2 keer….
Het laatste beetje werd uit de wanorde geplukt, uiteindelijk hadden we een zak vol papieren dalasis, niet te tillen voor mij.. Gelukkig is Llamin er dan. Zo ga je over de straat, plant het op de voorbank van de auto en ga je huiswaarts. Geheel veilig, niemand heeft ons beroofd.
Het mannetje vroeg ons wel ons telefoonnummer, hij wil ons voortaan bellen als de koers goed is, we zijn inmiddels een goede klant!!!
Even had ik het gevoel van een miljonair, zoveel briefjes, LLamin en ik dachten er even over om naar de luchthaven te rijden, en een ticket te kopen naar Amerika, helaas dacht llamin op tijd eraan dat hij geen visum had. Waarschijnlijk hadden we met ons geld wel kunnen vertrekken zonder visum, in Amerika hadden we dan waarschijnlijk een probleem gehad.
Dromen blijft leuk….
Ik ga hier geen bedragen noemen, maar we hadden het een en ander nodig…..Werkelijk ik waande me in een film, helaas had ik geen fototoestel bij om het vast te leggen.
De bank had niet genoeg euro’s of we niet even naar Banjul wilde rijden, daar was er wel genoeg. Nee, dacht ik dat klopt niet, wij zijn toch klant, dat moet anders kunnen. Ik stelde dus voor om het voor ons te regelen en dat wij dan terug kwamen om het op te halen.
Na veel vijven en zessen en telefoontjes, was men akkoord. Rond 3 uur kwam het verlossende telefoontje, we konden net voor 4 uur terecht.
Vervolgens moesten we de hele hap gaan wisselen……we doen dat niet op de bank, je krijgt daar een te lage koers. We gaan daarvoor naar Westfield. Stel je voor een hokje met de afmeting 4 bij 4 meter, een mannetje achter de tralies, een televisie aan de muur, wachtende mensen met allemaal een mobiel en een handje wisselgeld. Wij met een pak euro’s mochten plotseling achter de tralies….Ik kreeg een stoel aangeboden. Overal daar achter die tralies ligt geld, een wanorde, niet te geloven, op de grond, op een stoel etc. Het mannetje achter de tralies wisselt doorlopend, zijn telefoon gaat iedere minuut, en ondertussen telt hij de pakketjes met een vingervlugheid zoals men dat hier alleen kan.
Voor ons moest elders even wat bijgehaald worden, dus ons pakketje euro’s werd ook ergens tussen de hoop gelegd met als gewicht een mobiel erop. Helaas, de wind kwam in het kantoor en was zo krachtig dat al het geld overal heen vloog….. Zie je het voor je, ik op de grond met llamin, tussen de benen van het mannetje op een vierkante meter, geld aan het rapen. Ha,hahaha. Zoals je misschien ook begrijpt, er is hier geen enkele vorm van privacy, tralies zijn niet echt dicht!!
Na een paar minuten komt er een ander mannetje met een plastic tas vol geld, we moesten dit tellen. Oh wat heb ik hier een hekel aan, ik beheers de vingervlugheid niet, dus briefje na briefje moet ik tellen en dan ook onthouden hoever ik ben.
Het was niet genoeg, dus weer een telefoontje, weer een mannetje met een plastic zak, weer tellen, dit herhaalde zich nog 2 keer….
Het laatste beetje werd uit de wanorde geplukt, uiteindelijk hadden we een zak vol papieren dalasis, niet te tillen voor mij.. Gelukkig is Llamin er dan. Zo ga je over de straat, plant het op de voorbank van de auto en ga je huiswaarts. Geheel veilig, niemand heeft ons beroofd.
Het mannetje vroeg ons wel ons telefoonnummer, hij wil ons voortaan bellen als de koers goed is, we zijn inmiddels een goede klant!!!
Even had ik het gevoel van een miljonair, zoveel briefjes, LLamin en ik dachten er even over om naar de luchthaven te rijden, en een ticket te kopen naar Amerika, helaas dacht llamin op tijd eraan dat hij geen visum had. Waarschijnlijk hadden we met ons geld wel kunnen vertrekken zonder visum, in Amerika hadden we dan waarschijnlijk een probleem gehad.
Dromen blijft leuk….
-
03 Februari 2010 - 23:28
Wilhelmi:
Hoi hoi
Ik lees dat alles goed gaat met jullie. Geniet ervan.
P.S. Ik mis de foto's
Groetjes Wil, Wilhelmi & Kids -
04 Februari 2010 - 20:23
Anna Van Gaalen:
Jullie geldverhaal, zo herkenbaar. Wij hebben iets dergelijks ook wel eens aan de hand gehad. Ach, alles daar is toch eigenlijk een belevenis. Door jullie verhalen krijgen we nog meer zin in de vakantie.
We vliegen op 24 februari. We zien jullie daar op de koffie. -
05 Februari 2010 - 22:26
Fons:
Ha die Jos,Mieke en Lamienen,
Via Senior heb ik jullie gevonden en geniet van jullie verhalen. Fantastisch om te vernemen dat het jullie goed gaat. Zou graag even langs komen om het allemaal zelf nog eens te aanschouwen. Heel veel groeten en dat het jullie goed mag gaan.
groeten Fons. -
07 Februari 2010 - 17:28
Els:
Weer een avontuur.
Ook hier had ik er wel bij willen zijn.
Maar we blijven zo wel lekker op de hoogte.
Groetjes en ....alaaf...
Het CARNAVAL gaat weer losbarsten, is eigenlijk al bezig met opwarmingsactiviteiten.
Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
