dakar

Trip naar Dakar 1. De oversteek.

Al eens ooit in de hel geweest?
0p donderdag morgen vroeg op voor de lange reis naar Dakar. Niet zozeer de afstand maar meer de belabberde infrastructuur en de beroerde organisatie van Afrika is hier schuldig aan!
Na enkele keren gestopt te hebben voor de zoveelste politiepost (waar ze nagenoeg allemaal een graantje contant geld proberen af te troggelen, corruptie noemt men dat, geloof ik!) komen we na ongeveer 25 km aan in Banjul, de hoofdstad van Gambia. Van hieruit dient men de oversteek te ,maken met de ferry de oversteek te maken naar Barra, aan de noordkant gelegen van de Gambiarivier + 45 minuten op de boot.
Een en al leven aan boord, verkopers van nuttige producten, maar veelal troep, bedelaars, maar ook geiten, koeien, zelfs kippen, soms heb je geluk en zie je dolfijnen.
Bij de haven is het een en al gekrioel van alles, maar met name vele functionarissen die zich allemaal de belangrijkste en persoon met ´t meest uitvoerende gezag. De idiootste voorbeelden hiervan zijn wel wanneer de een zijn `vriendje`,geld, naar voren in de rij laat gaan, waar hij vervolgens teruggestuurd wordt. Door een andere uitvoerende omdat deze zijn `vriendje`al naar voren heeft gestuurd. Dit spel speelt zich onder onze geamuseerde ogen af.
Het is echt te banaal wat je daar allemaal ziet gebeuren. Met deze vorm van organisatie, die zich ook op andere gebieden manifesteert, maakt dit werelddeel nooit kans op ‘een plek onder de economische zon’, zoals wij die kennen!!!
Natuurlijk zijn er tig andere argumenten, maar daar ga ik voorlopig niet op in. Hoe dan ook, onze vriend Ismala, die dit spel al jaren speelt, heeft de juiste techniek onder de knie. Eerst kijken wie de werkelijke touwtjes in handen heeft, vervolgens deze samen brengen en jawel hoor, we mogen een hele langen rij personen passeren en krijgen een plekje nagenoeg vooraan de wachters voor de boot. Corruptie??? TUURLIJK!!! In principe moreel verplicht??? TUURLIJK!!!
Maar we konden wel met de eerstvolgende boot vertrekken. Desondanks duurde het door de vertragingen 3 ½ uur, waar dit normaal + 1 uur is vanaf Farato naar de overkant in Barra. Maar ja wat is normaal in Gambia?????
Na in Barra met de ferry te zijn aangekomen, eerst even voorraden inslaan voor de reis. Het is daar een gekrioel van markt kooplui, zowel mobiel als immobiel, die allemaal een graantje proberen mee te pakken. Tijdens deze ‘stop’ kwam er een jongen van ongeveer 20 jaar wel op een zeer eigenaardige manier voorbij lopen. Voeten waren naar binnen gegroeid, waardoor deze naar elkaar gericht stonden. Bovendien waren ze een kwart slag gedraaid, waardoor hij letterlijk op de buitenkant Direct vroegen we ons af of daar operatief wat aan te doen zou zijn, bijv in Nederland. We hebben een adres en telefoonnummer, we willen nu proberen of er een chirurg is die hier kan helpen. Dus mochten er geldschieters zijn die zich geroepen voelen. Na deze intermissie ging ’t verder naar de Gambiaanse/Senegalese grens. Hierbij hadden we merendeels verbazend goede weg en konden we werkelijk tempo maken. Als Europeaan heb je al snel de neiging te denken dat het zo blijft voor de rest, maar dat is zeker in Afrika erg naïef.
Bij de grens voel je je een halve crimineel, als je bedenkt dat je daar 2 uur bezig bent en dat alleen voor het invullen van documenten. Door deze overbodige en onnodige bureaucratie stagneert de doorstroming en dat heeft vervelende economische consequenties. En uiteraard is corruptie hier bepalend.
Zoals de titel al suggereert, zijn er op de weg naar Dakar, ons ook andere dingen overkomen. Nou, de eerste 40 kilometers rijden in Senegal waren van hetzelfde niveau als voorheen beschreven. Maar toen begon er langzaam aan steeds meer gaten in de weg, obstakels te vormen, totdat we op een gegeven moment alleen nog maar opwaaiend stof van voor ons rijdende wagens over ons heen kregen, in combinatie met steeds weer opduikende gaten onder ons. Bedenk hierbij dat het inmiddels donker was geworden……………….

Zoals je ziet zijn we even uit de lucht geweest, we hadden geen bereik,we lopen dus ook ver achter met onze verhalen. Gisteren vonden we uit dat je als je op straat gaat zitten er wel bereik was,dus vandaar er nu iets te lezen valt. Dat was al een ervaring op zich, om in onze straat achter de computer, buiten in het zonnetje even de mails te checken en het een en ander op papier te krijgen Er passeert van alles, ezels met een karretje, loslopende geiten,kippen onder de tafel door, de buurman die een praatje komt maken. Ook kwam de coach van het plaatselijk team ons nogmaals bedanken voor de shirts die we gaven. Zaterdag is hiervoor al speciaal een wedstrijd georganiseerd voor ons.
Werkelijk iedereen die langs komt groet of maakt een praatje.

Inmiddels zijn we ook al heel druk geweest met spullen wegbrangen. Frans en Gabrielle waren de eerste, dit omdat ze nu een maandje weg zijn naar Mali. Bedankt aan iedereen die medicijnen, verband etc gaf. Het komt daar erg van pas. Tevens hebben we gesproken over ziekenhuisbedden die daar erg welkom zijn, Mieke goed werk wat je gedaan hebt, als je hier bent zul je zien waarvoor je het doet.
Verder zijn we ook naar second home geweest, geweldig wat deze stichting gedaan heeft, we gaan nog terug om er een gedeelte van de sokken te brengen (we kregen 570 paar), voor de kinderen.
Die sokken zijn een verhaal apart, we delen ze ook uit willekeurig in plaatjes verder het land in, ze zijn erg welkom, het is hier in 10 jaar in deze tijd niet zo koud geweest, volgens het gambianieuws………30 graden overdag, s, avonds 21!!!!!!
Verder wil ik even Henk Janssen heel erg bedanken voor de mail, Henk ik mis jou ook, maar je weet wat we hier doen, straks heb ik weer verhalen genoeg,bereid je maar vast voor!!!!Ook van Jos heel veel groeten, die maakt het heel goed.
Det je vraagt recepten, nu daar werken ze hier niet mee, je kookt op gevoel,je kent dat wel,ik leer heel veel, mariame komt geregeld en kookt met mij, ook is Fatou nu bij ons, heerlijk dat afriakaans eten. We hebben inmiddels alle typische afriaanse pannen en de bekende “chargle pot” , je kookt dan met houtskool of hout, een landurig proces. Op deze pot maken we ook attaja. Groene mierzoete thee, wat je drinkt uit een borreltje, er zijn 2 glaasjes die dan beurtelings de ronde doen. Er is hier tijd genoeg dat zie je wel, je wacht op elkaar.
We maken het heel goed met onze familie,ieder heeft zo zijn eigen taken in ons huis, daarover vertel ik de volgende keer meer…..
Allen heel veel liefs vanuit een heerlijk gambia.

Jos en Mieke