back again
Door: mieke en jos
Blijf op de hoogte en volg jos en mieke
13 Januari 2010 | Gambia, Bakau
Hallo,
Hey, Welcome back, Where is Remco?????
Nice to see u again…..zo vaak en zo hartelijk waren de begroetingen weer, ja we zijn weer in ons moederland.
De vlucht was geweldig,met champagne konden we Jantje feliciteren,we sliepen beiden een hele tijd,dus we waren hier snel, totaal geen problemen met het weer.
De aankomst en ontvangst waren als vanouds met een detail dat de stroom steeds uitviel op de luchthaven,dat gaf als resultaat dat we zo door mochten lopen, geen koffercontrole, niks, alles is dus zonder betaling in gambia. Trouwens op Schiphol negeerde ze ons overgewicht ook, hahaha….
Het was een mooi weerzien en alles was perfect geregeld, Jos zijn bed, tillift etc alles was als in ons stulpje. We verblijven in Bakau aan de old cape-point road, midden tussen veel vrienden, een hele levendige buurt, en op loopafstand van het voetbalveld.
Mum Manneh had voor eten gezorgd, mmmm onze eerste afrikaanse dish was heerlijk.
Zaterdag zijn we om maar eens wat te zeggen eerst naar het voetballen gegaan, llamin moest voetballen. Verloren dat wel , maar de entourage was er niet minder om, zon, uizicht op zee en voetbal, wat wil je nog meer. Jos heeft zijn eerste rode neus al binnen.
Nadien zijn we naar Farato gegaan om de rest van de spullen op te halen (lees volle bus), en wat bleek, Ismaila was thuis, na een hele nacht gereden te hebben, lag hij lekker onder de veranda te slapen, niet lang uiteraard, was een heel mooi weerzien. Zijn arm ziet er goed uit, weliswaar met een buitenmoter,spalk met bouten, die er over een aantal weken weer af gaat. We gaan dan mee naar Dakar om hem te vergezellen en onze lieve vrienden, Eke en Gideon en de kinderen te ontmoeten.
We waren uiteraard vantevoren al naar ons “plot”gegaan, er werd hard gewerkt, het maken van de stenen, is op zich al mooi om te zien. Llamin begon gelijk mee te helpen, we kregen een hele utleg van het proces en hoe je het moet doen. Het ziet er allemaal heel goed uit, er staat al 1 boom op onze grond, een cashewboom, dus nootjes hebben we al. Klinkt mooi, maar er is nog een hoop te doen.
Dag 1 was busy, ik laat details verder weg, maar je wilt niet weten wat wij hier allemaal opgeslagen hebben en omdat ordelijk en overzichtelijk en efficiënt in een nieuw onderkomen te brengen, vraagt wat werk.
Zondag, relaxdag, Frits (onze bouwer) en Tilly komen met ons eten, dat was het plan.
Maar Frans belde op, de container was er, met alde spullen die we stuurden……Over de 100 dozen, het mocht/moest opgehaald worden.
Na rijp beraad besloten we alles naar Bakau te brengen, inclusief de scootmobiel voor Rempie ( die we erg missen). Het is gelukt, we hebben nu een soort pakhuis, vol met dozen.
Net op tijd 5 minuten voor ons bezoek kwam waren we klaar met het sjouwen. De jongens waren moe, en onder indruk.
De tam-tam had ook zijn werk gedaan, telefoontjes van o.a. Solomon, en bezoekjes volop. Het bezoek van Frits was ook enerverend, we hebben uiteraard het verloop van het begin van de bouw gehoord, pikant detail voor wie het nog niet weet, ze werkten op het verkeerde plot! Wat verder ook duidelijk werd was het feit dat er nog niets geregeld was met de papieren, vergunningen. Frit s vroeg met klem om dit snel te doen. Telefoontjes over en weer, met Ismaila, bracht met zich mee dat we er zelf achter aan zouden moeten.
Ik zal jullie de details besparen, maar hier zijn we tot nu toe mee bezig geweest, 2 dagen Banjul, autiriteiten bezoeken, geld onder de tafel voor voortgang (hoort er hier allemaal bij), maar slotconclusie is dat we de vergunning hebben. Normaal wacht je 6 weken, wij HEBBEN HEM….
Frits komt zo hierheen om de paperassen te halen, zou dan vandaag de 1e relaxdag beginnen? Ik hoop het maar eerst zien dan geloven.
Mum Manneh woont 300 meter verder we hebben haar nog niet bezocht, gaan we doen. Mijn fiets is de trekpleister van de dag, kan hem al verhuren aan Mister Boss van de corner, big business volgens LLamin. \Ons bezoek aan Bujaidu, staat gepland, we zijn daar een landbouwproject gestart. Solomon komt vrijdag, Pa is hier iedere dag effe, is een relatiegeschenk aan het ontwikkelen voor onze Stichting. Familie loopt af en aan. Onze huisbaas is een verhaal op zich, ,leuk mens, gaat een party organiseren.
Iedere avond komt hier een cultureel optocht voorbij, allemaal mannen met jonge kinderen op hun arm, second season noemen ze het, de jongetjes zijn besneden……
Als vrouw moet ik op gepaste wijze achter de auto toe kijken, indrukwekkend en niet mijn ding…..
Kortom, we beleven weer vanalles en zijn nog niet echt op rust, maar internetverbinding hebben we, dat is duidelijk, we houden jullie op de hoogte……
Liefs van het Familyteam, zo noemen ze ons…….
Hey, Welcome back, Where is Remco?????
Nice to see u again…..zo vaak en zo hartelijk waren de begroetingen weer, ja we zijn weer in ons moederland.
De vlucht was geweldig,met champagne konden we Jantje feliciteren,we sliepen beiden een hele tijd,dus we waren hier snel, totaal geen problemen met het weer.
De aankomst en ontvangst waren als vanouds met een detail dat de stroom steeds uitviel op de luchthaven,dat gaf als resultaat dat we zo door mochten lopen, geen koffercontrole, niks, alles is dus zonder betaling in gambia. Trouwens op Schiphol negeerde ze ons overgewicht ook, hahaha….
Het was een mooi weerzien en alles was perfect geregeld, Jos zijn bed, tillift etc alles was als in ons stulpje. We verblijven in Bakau aan de old cape-point road, midden tussen veel vrienden, een hele levendige buurt, en op loopafstand van het voetbalveld.
Mum Manneh had voor eten gezorgd, mmmm onze eerste afrikaanse dish was heerlijk.
Zaterdag zijn we om maar eens wat te zeggen eerst naar het voetballen gegaan, llamin moest voetballen. Verloren dat wel , maar de entourage was er niet minder om, zon, uizicht op zee en voetbal, wat wil je nog meer. Jos heeft zijn eerste rode neus al binnen.
Nadien zijn we naar Farato gegaan om de rest van de spullen op te halen (lees volle bus), en wat bleek, Ismaila was thuis, na een hele nacht gereden te hebben, lag hij lekker onder de veranda te slapen, niet lang uiteraard, was een heel mooi weerzien. Zijn arm ziet er goed uit, weliswaar met een buitenmoter,spalk met bouten, die er over een aantal weken weer af gaat. We gaan dan mee naar Dakar om hem te vergezellen en onze lieve vrienden, Eke en Gideon en de kinderen te ontmoeten.
We waren uiteraard vantevoren al naar ons “plot”gegaan, er werd hard gewerkt, het maken van de stenen, is op zich al mooi om te zien. Llamin begon gelijk mee te helpen, we kregen een hele utleg van het proces en hoe je het moet doen. Het ziet er allemaal heel goed uit, er staat al 1 boom op onze grond, een cashewboom, dus nootjes hebben we al. Klinkt mooi, maar er is nog een hoop te doen.
Dag 1 was busy, ik laat details verder weg, maar je wilt niet weten wat wij hier allemaal opgeslagen hebben en omdat ordelijk en overzichtelijk en efficiënt in een nieuw onderkomen te brengen, vraagt wat werk.
Zondag, relaxdag, Frits (onze bouwer) en Tilly komen met ons eten, dat was het plan.
Maar Frans belde op, de container was er, met alde spullen die we stuurden……Over de 100 dozen, het mocht/moest opgehaald worden.
Na rijp beraad besloten we alles naar Bakau te brengen, inclusief de scootmobiel voor Rempie ( die we erg missen). Het is gelukt, we hebben nu een soort pakhuis, vol met dozen.
Net op tijd 5 minuten voor ons bezoek kwam waren we klaar met het sjouwen. De jongens waren moe, en onder indruk.
De tam-tam had ook zijn werk gedaan, telefoontjes van o.a. Solomon, en bezoekjes volop. Het bezoek van Frits was ook enerverend, we hebben uiteraard het verloop van het begin van de bouw gehoord, pikant detail voor wie het nog niet weet, ze werkten op het verkeerde plot! Wat verder ook duidelijk werd was het feit dat er nog niets geregeld was met de papieren, vergunningen. Frit s vroeg met klem om dit snel te doen. Telefoontjes over en weer, met Ismaila, bracht met zich mee dat we er zelf achter aan zouden moeten.
Ik zal jullie de details besparen, maar hier zijn we tot nu toe mee bezig geweest, 2 dagen Banjul, autiriteiten bezoeken, geld onder de tafel voor voortgang (hoort er hier allemaal bij), maar slotconclusie is dat we de vergunning hebben. Normaal wacht je 6 weken, wij HEBBEN HEM….
Frits komt zo hierheen om de paperassen te halen, zou dan vandaag de 1e relaxdag beginnen? Ik hoop het maar eerst zien dan geloven.
Mum Manneh woont 300 meter verder we hebben haar nog niet bezocht, gaan we doen. Mijn fiets is de trekpleister van de dag, kan hem al verhuren aan Mister Boss van de corner, big business volgens LLamin. \Ons bezoek aan Bujaidu, staat gepland, we zijn daar een landbouwproject gestart. Solomon komt vrijdag, Pa is hier iedere dag effe, is een relatiegeschenk aan het ontwikkelen voor onze Stichting. Familie loopt af en aan. Onze huisbaas is een verhaal op zich, ,leuk mens, gaat een party organiseren.
Iedere avond komt hier een cultureel optocht voorbij, allemaal mannen met jonge kinderen op hun arm, second season noemen ze het, de jongetjes zijn besneden……
Als vrouw moet ik op gepaste wijze achter de auto toe kijken, indrukwekkend en niet mijn ding…..
Kortom, we beleven weer vanalles en zijn nog niet echt op rust, maar internetverbinding hebben we, dat is duidelijk, we houden jullie op de hoogte……
Liefs van het Familyteam, zo noemen ze ons…….
-
14 Januari 2010 - 08:27
Sebas:
Hola! Fijn om van jullie te horen en wat een avondturen - uren weer ;-) Jullie vermaken je weer op en top zo te lezen! Geniet ze, hier is het nog koud en guur en we moeten het doen zonder jullie warmte! Maar de komende tijd mét voldoende lees- en meeleefplezier! Groeten van Sebas -
16 Januari 2010 - 01:08
Els (Menko-Jelmer):
Blij iets van jullie te horen. (lees: lezen!)
Ik ben weer helemaal bij.
(en een tikkie jaloers!)
Doen jullie IEDEREEN de groeten, LL. Laminneke, alle Manneh-tjes,ook mijn "neefje" Pa, Kiss, Solomon, Gabriëlle en Frans, alle Bujaidu-ers etc. etc. Succes met Frits en het plot. Ik kan me de ritten naar Banjul helemaal voorstellen. Liefs!
En veel plezier in de Gambiaanse zon!
Gr. Els -
16 Januari 2010 - 11:28
Rempie:
Gaaf om julie weer te horen, telefonisch en lezend!!! Ik begin weer zin te krijgen, gelukkig! Was even in dieptepuntje door vorig jaar, de vcoming out en de reactie daarop en het totaal gebrek aan dierenliefde. I know cultuurverschil, maar kwam heel heftig binnen bij mij.... Ik ga iedereen gewoon weer in de armen sluiten, ok? Big Hug!!!!!!!!! -
17 Januari 2010 - 09:15
Harrie En Mieke:
Hey Jos en Mieke, Wat een verhalen alweer terwijl je nog maar 2 dagen daar bent. We zijn benieuwd of er wat van relaxen terecht komt. Wij zijn per e-mail de puntjes op de i aan het zetten met Gabriëlle. wrsl ma en do spreekuur doen in het ziekenhuis, en op di een bezoek aan het ziekenhuis in Banjul met rondleiding. Wij hebben er zin in en verheugen ons erop jullie te zien op 12 februari. Gr. Harrie en Mieke -
17 Januari 2010 - 18:37
Familie Vogels:
Hey Mieke en Jos,
Wat gaaf om jullie verhaal zo te lezen! Zo te lezen hebben jullie het daar super naar je zin... Maar jullie hebben ook nog genoeg werk daar. Dus we wensen jullie veel geluk en plezier toe met jullie project! Geniet ervan!!!
Groetjes
Martin en Annie
Chiel en Wendy
Wim
Linda (Ik kom nog een keer kijken, want ben erg benieuwd hoe het daar is! Niet op korte termijn, maar in de toekomst zeker, misschien kan ik nog wel iets bijdrage aan de verloskunde!) -
18 Januari 2010 - 00:17
Jos En Mieke:
raar maar even vlug, ik schreef een mooi verhaal over de geluiden van hier, die zijn zo divers en te mooi om voor ons zelf te houden, helaas heel de tekst is verloren, en je wilt niet weten hoe traag hier de computer is! Vandaar dit bericht , jullie houden het te goed. we gaan er even van tussen, naar ons nieuw project in Bujaidu,we zijn woensdag weer terug, met nieuwe verhalen ......even de jungle in, en coconuteiland....tot later, liefs van jos, ll, laminneke en mieke Het familyteam!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
